می­رسد از خاک مستان، استخوانی بی­پلاک                 

                                              پیشوازی می­شود از میهمانی بی­پلاک

من نمی­دانم کدامین شهر دارد این چنین؟                    

                                              میهمانی آسمانی، آسمانی بی پلاک

ابر دل، دف می­زند از شوق و بارانی شود

                                        در سماعی جاودان است، جان­فشانی بی­پلاک    

در جهان سرخ­رگ­ها نام پاکش می­رود

                                          جاودان است این جهان از جاودانی بی­پلاک

شانه می­لرزد از این باری که بر دوشش نشست

                                         شانه خم شد یا شکست از قهرمانی بی­پلاک

مادری با گریه­هایش دست بر تابوت زد

                                        کاش این باشد پسر جانم، جوانی بی­پلاک   

عاشقان! در این بیابان، شکر این نعمت کنید!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: